ΠΕΥΚΟΙ ΣΗΤΕΙΑΣ TV

MEGA XORHGOS TV TABERVA ΠΙΠΕΡΙΑ

Η ταβέρνα «Πιπεριά»

είναι μια όμορφη παραδοσιακή ταβέρνα που βρίσκεται στο ορεινό χωριό των Πεύκων, περίπου 7 χιλιόμετρα από τον Μακρύ Γιαλό. Το όνομά της το οφείλει στην τεράστια πιπεριά που κυριαρχεί τόσο στην ταβέρνα όσο και στο χωριό ολόκληρο, και η οποία ήρθε στους Πεύκους ως δείγμα πριν από 100 και πλέον χρόνια. Η «Πιπεριά», ιδιοκτήτες της οποίας είναι ο Φάνης και η οικογένειά του, είναι γνωστή για τα υγιεινά, φρέσκα και γευστικά κρητικά πιάτα της, καθώς και για την ποικιλία των εδεσμάτων της. Με προηγούμενη συνεννόηση μπορούμε να εξυπηρετήσουμε μεγάλα γκρουπ καθώς και να σας προσφέρουμε οποιοδήποτε ιδιαίτερο έδεσμα.

Στην «Πιπεριά» μπορεί κανείς να αγοράσει διάφορα προϊόντα (όπως παρθένο ελαιόλαδο, κρασί, ρακή, μέλι και αρωματικά φυτά), τα οποία παράγονται από την οικογένεια Εικοσιπεντάκη και χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία των εδεσμάτων που προσφέρονται στην ταβέρνα.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Το καλοκαίρι (από Απρίλιο έως αρχές Νοεμβρίου), η ταβέρνα λειτουργεί καθημερινά από τις 9 το πρωί έως τα μεσάνυχτα. Το χειμώνα, λειτουργεί καθημερινά τα απογεύματα (από τις 16.00 έως το βράδυ) και τα Σαββατοκύριακα από το πρωί έως το βράδυ. Τηλέφωνο: 28430 52471 & 6936 775069

Πιστοποίηση του εστιατορίου Πιπεριά στους Πεύκους Λασιθίου

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διαδικασία πιστοποίησης μιας ακόμη επιχείρησης εστίασης που απέκτησε το «Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας» της διανομαρχιακής αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Κρητικό Σύμφωνο Ποιότητας», της οποίας πρόεδρος είναι η Νομάρχης Ηρακλείου κ. Βαγγελιώ Σχοιναράκη – Ηλιάκη.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Πρόκειται για την επιχείρηση «ΠΙΠΕΡΙΑ» που πιστοποιήθηκε ως προς τις Προδιαγραφές του «Σήματος Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας» του «Κρητικού Συμφώνου Ποιότητας». Η ταβέρνα «ΠΙΠΕΡΙΑ» λειτουργεί στο γραφικό ορεινό χωριό των Πεύκων του Νομού Λασιθίου και απέχει 7 χιλιόμετρα από τον Μακρύ Γιαλό. Το όνομά της η ταβέρνα το οφείλει στην τεράστια πιπεριά που κυριαρχεί τόσο στην ταβέρνα όσο και στο χωριό ολόκληρο, και η οποία ήρθε στους Πεύκους ως δείγμα πριν από 100 και πλέον χρόνια. Η «ΠΙΠΕΡΙΑ» φημίζεται για τα υγιεινά, φρέσκα και γευστικά κρητικά πιάτα της, καθώς και για την ποικιλία των εδεσμάτων της. Εδώ θα βρείτε τα πάντα από την κρητική κουζίνα όλα φτιαγμένα με αγνά υλικά και μαγειρεμένα με αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Στην ταβέρνα «ΠΙΠΕΡΙΑ» μπορεί κανείς να αγοράσει διάφορα προϊόντα (όπως παρθένο ελαιόλαδο, κρασί, ρακή, μέλι και αρωματικά φυτά), τα οποία παράγονται από τους ιδιοκτήτες, και χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία των εδεσμάτων που προσφέρονται στην ταβέρνα

Το «Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας» στοχεύει στην προστασία και ανάδειξη της Κρητικής Διατροφής και απονέμεται σε εστιατόρια που προσφέρουν Κρητική Κουζίνα και χρησιμοποιούν αποκλειστικά παρθένο κρητικό ελαιόλαδο και τοπικά προϊόντα. Αποτελεί αναγνωριστικό της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών εστίασης Κρητικής Κουζίνας, αποδίδεται από την διανομαρχιακή αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Κρητικό Σύμφωνο Ποιότητας», την οποία ίδρυσαν από κοινού οι τέσσερις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της Κρήτης, και αποτελεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και ένα ισχυρό εργαλείο προβολής για όλα τα εστιατόρια που θα το αποκτήσουν

Οι εξωτερικοί χώροι της ταβέρνας βρίσκονται κάτω από ένα εξωτικό δέντρο 90 ετών.

Προσφέρουμε καθημερινά Κρητικά παραδοσιακά φαγητά. Όλα μας τα προϊόντα είναι ντόπια και μαγειρεύονται με γνήσιο παρθένο ελαιόλαδο δικής μας παραγωγής.

Τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι των Πεύκων ζούσαν από την κτηνοτροφία και λιγότερο από την γεωργία. Αιτία ήταν η κυριαρχία των κατά καιρούς κατακτητών οι οποίοι κρατούσας στην κατοχή τους όλες τις παραγωγικές εκτάσεις της περιοχής μέχρι το 1897. Στους χριστιανικούς κατοίκους είχαν αφήσει μόνο τη βόρεια ορεινή περιοχή του χωριού και ελάχιστο μέρος της νότιας πεδινής.

Μετά την επανάσταση του 1897 άρχισε η αποχώρηση των Τούρκων και οι περιουσίες τους πέρασαν σιγά σιγά στα χέρια των ντόπιων. Το 1925 είχαν εντελώς εγκαταλείψει τον τόπο και όλες οι περιουσίες τους περιήλθαν στιυς χριστιανούς κατοίκους του χωριού ως ανταλλάξιμες και με αγορές. Το 1936 η δικτατορική κυβέρνηση του Μεταξά είχε ρίξει το σύνθημα: ούτε μία σπιθαμή γης να μην μείνει ακαλλιέργητη, επιδοτούσε τη φύτευση και καλλιέργεια της ελιάς. Από τότε αρχίζει η ανάπτυξη της γεωργίας στο χωριό, όλη η χέρσα νότια και νοτιοανατολική περιοχή των Πεύκων εκχερσώθηκε, καλλιεργήθηκε με χιλιάδες ελαιόδεντρα και άλλα παραγωγικά δέντρα.

Πρωτοπόρος ο Θεοφάνης Εμμ. Καναβάκης, σε διάφορους θέσεις φύτευσε και καλλιέργησε τα περισσότερα, κυρίως στις περιοχές των Καψαλίων και τη Λαγκάδα, ελαιόδεντρα. Κοντά σε μικρή πηγή στο ρυάκι “Κερατιά Λάγκο” έχτισε δύο στέρνες και από αυτές πότιζε μεγάλη έκταση από τις καλλιέργειες του. Σήμερα η πηγή έχει στερέψει από τις ανομβρίες και την συνεχή άντληση παρακείμενης γεώτρησης. Μετά από τις στέρνες εκατό μέτρα Ν.Α (περιοχή Καψαλίων) έκτισε το 1942 την πρώτη αγροικία. Τον ακολούθησαν και άλλοι χωριανοί με ζήλο και προσπάθεια ανάλογη προς τις ικανότητες τους. Φυτεύτηκε και καλλιεργήθηκε έκταση μεγαλύτερη από 15000 στρέμματα από τα οποία παράγονται σήμερα 180 περίπου τόνοι ελαιόλαδου έναντι των 15 της αρχικής παραγωγής τους.

MEGA XORHGOS TV TABERVA ΠΙΠΕΡΙΑ Τηλέφωνο: 28430 52471 & 6936 775069

Από το 1950 οι κάτοικοι των Πεύκων μόνοι τους και άλλοτε με τη βοήθεια της τότε Κοινότητας και άλλων οργανισμών, πάντοτε όμως με δωρεά παραχώρηση της προσωπικής τους εργασίας έκαναν πολλά έργα που βοήθησαν και βελτίωσαν το επίπεδο της ζωής τους. Το 1950-51 έκαναν τις δύο μεγάλες στέρνες της Τρυπητής και της Καράς που με τα νερά του παρακείμενου χειμάρρου ποτίζουν όλη τη γύρω περιοχή. Το 1952-53 από κοινού με τους κατοίκους του κοντινού χωριού Αγίου Στεφάνου, με την προσωπική τους εργασία και με ελάχιστη ενίσχυση από το τότε πρόγραμμα “Πρόνοια δια της εργασίας” δέκα δραχμές το ημερομίσθιο, οι εργαζόμενοι το μεγαλύτερο μέρος του το παραχωρούσαν για την αγορά εργαλείων και εκρηκτικών, έκαναν τηνδιάνοιξη του αυτοκινητόδρομου από Λιθίνες προς Πεύκους και Άγιο Στέφανο.

Το πρώτο αυτοκίνητο έφθασε στα χωριά αυτά την 15 Σεπτεμβρίου το 1953. το 1953-55 με κρατική δαπάνη έγινε η γέφυρα επί του ποταμού “Πετεινού”. Στη συνέχεια έγιναν αρδευτικά έργα διανοίχτηκαν αυτοκινητόδρομοι προς όλες τις κατευθύνσεις της αγροτικής περιοχής. Έγινε αποχέτευση και τσιμεντόστρωση σε όλους τους δρόμους του χωριού.

Το 1957 χτίστηκε με την προσωπική εργασία των ανδρών και γυναικών του χωριού το διθέσιο Δημοτικό Σχολείο πάνω από το χωριό. Το προ αυτού ήταν χτισμένο το 1911 μπροστά από την εκκλησία του χωριού, εντελώς όμως ακατάλληλο για σχολείο. Το κτίσμα του μετασκευασμένο σε κατοικία διατηρείται ακατοίκητο. Τα παλιά χρόνια, οι χρονολογίες δεν κρατήθηκαν, τα παιδιά πήγαιναν για να μάθουν γράμματα, στο χωριό Στραβοδοξάρι, το σημερινό Σταυροχώρι, μετά τον Γρά, τον σημερινό Άγιο Στέφανο, με τα πόδια.

Μετά το 1897 τους χρόνους της Κρητικής Πολιτείας ιδρύθηκε σχολείο στους Πεύκους. Μέχρι να το χτίσουν, για αίθουσα σχολείου έκαναν χρήση δωματίων που οι γονείς των μαθητών κάθε χρόνο παραχωρούσαν κατά σειρά δωρεάν. Θρανία δεν υπήρχαν, κάθε μαθητής για κάθισμα του είχε το δικό του σκαμνάκι (κουτσούρι) φτιαγμένο από κορμό δέντρου. Βιβλία μόνο ο δάσκαλος είχε σε μικρό αριθμό. Οι μαθητές για το γράψιμο τους είχαν μια μαύρη πέτρινη πλάκα, που έγραφαν πάνω σε αυτή με “γιολίφα” (μαλακή πέτρα από άργιλο).

Το σχολείο των Πεύκων πλέον στέκεται περήφανα πάνω από το χωριό και λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο της Παλιάς Κοινότητας των Πεύκων το οποίο συντηρεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πεύκων.

Σήμερα καινούργιο σχολείο και σύγχρονα
εξοπλισμένο λειτουργεί στο Μακρύ Γιαλό, καθώς επίσης Γυμνάσιο και Λύκειο.

Το 1957-58 διανοίχτηκε ο δρόμος από Πεύκους προς Ανάληψη, Διασκάρι, Πηλλαλήματα και η παράκαμψη προς τη Μονή Αγίου Γεωργίου του Σαμακίδη. Το 1966-67 χτίστηκε το γραφείο της Κοινότητας των Πεύκων.

Το 1968-69 έγινε το εξωτερικό και εσωτερικό Υδραγωγείο των Πεύκων από την πηγή “Άσπρη Βρύση” της Κεφάλας. Παλιά χρόνια πριν από τους χρόνους της κυριαρχίας των Σαρακηνών και συνέχεια το 1471 μέχρι τη δεκαετία του 1890 η ύδρευση μαζί και η άρδευση του χωριού γινόταν από την πηγή “Βρύση” τη σημερινή “Κάτω Βρύση” του χωριού στην εκροή της υπήρχε μεγάλος λάκκος που μέσα σε αυτόν έτρεχε το νερό. Σε αυτό το λάκκο βουτούσαν και γέμιζαν τα σταμνιά τους παίρνοντας με τον τρόπο αυτό το νερό που είχαν ανάγκη για την ύδρευσή τους. Στα χρόνια του 1895-1900 με προτροπή του Αριστείδη Σφακιωτάκη και την εργασία και συμμετοχή των κατοίκων, έγινε και υπάρχει μέχρι και σήμερα το υπάρχον υδροαρδευτικό κτιριακό συγκρότημα Ενετικού τύπου, το Κυμέρι όπως κοινά ονομάζεται.

Αργότερα το 1925 το νερό της πηγής κρίθηκε ακατάλληλο γιατί τα νερά των στάβλων και βόθρων ου χωριού έφθαναν υπόγεια σε αυτόν και τον μόλυναν. Εκτός αυτού το χωριό είχε επεκταθεί και η ύδρευση γινόταν πολύ κουραστική. Από μια μικρή πηγή που υπήρχε στη θέση “Καρά” έκαναν νέο υδραγωγείο με σωλήνες από πηλό (Κουτάτα τα λέγανε) που έφτιαξαν οι χωριανοί ψήνοντάς τα σε φούρνο, ακόμα και με πελέκια που έσκαβαν πάνω σε αυτά αυλάκια και το σκέπαζαν με πλάκες. Δεν κράτησε όμως πολύ γιατί πρώτα καταστράφηκαν οι αγωγοί του και μετά η πηγή στέρεψε. Έτσι έγινε το σημερινό υδραγωγείο άνετο και υγιεινό.

MEGA XORHGOS TV TABERVA ΠΙΠΕΡΙΑ

Τηλέφωνο: 28430 52471 & 6936 775069

Το 1970 ηλεκτροδοτήθηκε από τη ΔΕΗ το χωριό και το 1972αυτοματοποιήθηκε από τον ΟΤΕ το τηλέφωνό του. Από το 1979 μέχρι σήμερα η Κοινότητα έχει διανοίξει 23 ερευνητικές γεωτρήσεις για ύδρευση και άρδευση των συνοικισμών της. «…» Το 1972 έγινε δρόμος από την Ανάληψη προς τον Άσπρο Ποταμό. «…» Το 1988 ο Αγροτικός Συνεταιρισμός απέκτησε το σύγχρονο ελαιουργείο του. «…» το 1994 εκτελέστηκε έργο για την διαπλάτυνση και τον εξωραϊσμό της πλατείας των Πεύκων και η διάνοιξη του πεζόδρομου του χωριού.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Ιστορικά αναφέρεται πως το πρώτο ραδιόφωνο ήρθε στο χωριό το 1936 το οποίο κατά την περίοδο της κατοχής ήταν κρυμμένο σε σπίτια και σπηλιές για να μεταδίδει τις ειδήσεις από τα συμμαχικά μέτωπα. Ομοίως η πρώτη τηλεόραση ήρθε στους Πεύκους το 1976. το 1956 και το 1963 ιδρύθηκε και λειτούργησε στους Πεύκους ορεινό Αγροτικό ιατρείο. Τώρα πλέον αυτό λειτουργεί στο Μακρύ Γιαλό και εξυπηρετεί τους κατοίκους του Δήμου.

Στα εύφορα εδάφη των Πεύκων και των γύρω περιοχών ευδοκιμούν και καλλιεργούνται μεγάλες εκτάσεις «λιόφυτων» όπως αποκαλούνται στην κρητική διάλεκτο. Ελαιώνες δηλαδή από τους οποίους παράγεται το φημισμένο ελαιόλαδο που διακρίνεται για την εξαιρετική του ποιότητα καθώς θεωρείται ένα από τα υγιεινότερα λάδια του κόσμου.

Οι ντόπιοι κάτοικοι καλλιεργούν επίσης αμπέλια από όπου παράγουνκρασί αλλά και την παραδοσιακή ρακή ή τσικουδιά. Παράγεται από την απόσταξη των σταφυλιών και η διαδικασία παραγωγής του είναι πολύπλοκη. Είναι διαφανές αλκοολούχο ποτό με ιδιαίτερα οξύ γεύση. Αν βρεθείτε στο χωριό οι ντόπιοι θα σας κεράσουν μια ρακή. Μην αρνηθείτε να τη πιείτε. Γι’ αυτούς δεν είναι μόνο ένα παραδοσιακό ποτό. Είναι η επισφράγιση μιας νέας φιλίας και το καλωσόρισμα τους στα μέρη τους. Δοκιμάστε τη!

Η περιοχή των Πεύκων φημίζεται και για την παραγωγή τωνοπωροκηπευτικών προϊόντων της. Γνωστά για την ποιότητά τους την φρεσκάδα και τη νοστιμιά τους είναι τα αγγούρια και οι ντομάτες, για αυτό και ταξιδεύουν προς κάθε μεριά της Ελλάδας.

Εξίσου διάσημα με τα αγροτικά προϊόντα είναι τα παραδοσιακά τυριά. Η γραβιέρα, το ανθότυρο, το ξύγαλο και η μυζήθρα είναι τα τυριά που ξεχωρίζουν για την γεύση και την ποιότητά τους. Παράγονται με παραδοσιακό τρόπο. Μην παραλείψετε να τα δοκιμάσετε στις ταβέρνες του Μακρύ Γιαλού.
Πολλοί ντόπιοι κάτοικοι ασχολούνται και με την μελισσοκομία παράγοντας θυμαρίσιο μέλι εξαιρετικής ποιότητας, χρώματος και αρώματος.

Επίσης, φημιζόμαστε για τα νόστιμα αρτοσκευάσματα που παράγουμε, από παραδοσιακές συνταγές. Τα κρητικά παξιμάδιαέχουν μεγάλη παράδοση. Το ντάκος ή κουλουκόψωμο αποτελεί παραδοσιακό πιάτο και είναι πολύ διάσημο. Είναι παξιμάδι με ψιλοκομμένη ντομάτα από πάνω, κρητικό ανθότυρο και κρητικό λάδι.

Ιδιαίτερα γνωστά είναι και τα καλιτσούνια. Μοιάζουν με γλυκά τυροπιτάκια. Η γλυκιά ζύμη τους φτιαγμένη παραδοσιακά από προζύμη, σε συνδυασμό με την ντόπια μυζήθρα φτιάχνουν μια ξεχωριστή γεύση. Δοκιμάστε τα!

Φυσικά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε ταξεροτήγανα. Παραδοσιακό γλυκό που σερβίρετε απαραίτητα στους κρητικούς γάμος. Τα συστατικά τους είναι αλεύρι, νερό, λάδι και λίγη ρακί ή λεμόνι αλλά η δυσκολία του είναι στο ψήσιμο καθώς όλη η καλλιτεχνία των νοικοκυρών επιδεικνύεται ακριβώς εκεί. Το ξεροτήγανο παίρνει σχήμα μέσα στο τηγάνι καθώς ψήνεται και αυτό μόνο επιδέξια χέρια μπορούν να το καταφέρουν! Στο τέλος «μελώνονται» και πασπαλίζονται με σουσάμι.

Τους καλοκαιρινούς μήνες, κάθε μέρα λεωφορεία με εκδρομείς ντόπιους και ξένους έρχονται στους Πεύκους, περιηγούνται, φωτογραφίζουν το χωριό και την περιοχή, εκφράζουν το θαυμασμό τους προς τους κατοίκους για τον όμορφο τόπο τους και στην συνέχεια ενθουσιασμένοι φεύγουν πεζοί από τον πεζόδρομο δυτικά για τον φιλόξενο με πολλές ομορφιές και ανέσεις συνοικισμό των Πεύκων, την Ανάληψη (ο συνοικισμός της Ανάληψης ονομάζεται πλέον Μακρύ Γιαλός αφού μετά την ραγδαία εξέλιξη του προσαρτήθηκε με το ομώνυμο χωριό και πλέον αποτελούν μέρος του Δήμου Μακρύ Γιαλού).

Στη διαδρομή τους απολαμβάνουν τις φυσικές καλλονές του τόπου, τον καυτό ήλιο, τον καθαρό και μυρωδάτο από τα δάση αέρα, το βουνό και τη θάλασσα. Ξεκινώντας από τους Πεύκους περνούν μέσα από τα λιόφυτα του χωριού και περνούν από το ερειπωμένο νερόμυλο “του Ηλία” όπως ονομάζεται σήμερα. Η παράδοση τον αναφέρει ερείπιο από τους χρόνους των Σαρακηνών Αράβων μέχρι τους χρόνους της κυριαρχίας των Τούρκων, όπου ένας κυνηγημένος από την Μεσσαρά, Λαντζάνης στο επίθετο, τον ξανάχτισε. Απόγονοι του, οι Λαντζανάκηδες είναι κάτοικοι σήμεα των Πεύκων. Ο μύλος κράτησε και λειτουργούσε με διαφορετικούς κατά καιρούς κατόχους μέχρι το 1915, με τελευταίο κάτοικο τον Ηλία Νικ. Καναβάκη, με του οποίου τα’ όνομα αναφέρεται μέχρι σήμερα. Εκτός από το άλεσμα των δημητριακών άλεθε και ελιές σε αλετρουγιό (ελαιοτριβείο) που ο Ηλίας είχε φτιάξει. Γύρω στους χρόνους του 1925 έγινε και πάλι ερείπιο όταν τα νερά για την λειτουργία του στέρεψαν.

MEGA XORHGOS TV TABERVA ΠΙΠΕΡΙΑ

Τηλέφωνο: 28430 52471 & 6936 775069

Στη συνέχεια του νερόμυλου είναι το πολύ όμορφο και γραφικό“Πευκιανό Φαράγγι”. Έχει μήκος περίπου 1000 μ., πλάτος κατά μέσο όρο 90 μ. και βάθος από 10 έως 120 μ. Είναι καταπράσινο από πεύκα, πλατάνια, χαρουπιές, πρίνους και άλλα δασικά φυτά.

Στην έξοδο του προς το νότο υπάρχει πόσιμο πηγαίο νερό. Η πανίδα του τα περασμένα χρόνια, ήταν πολύ πλούσια, σήμερα έχει απομείνει πολύ λίγη λόγω της συνεχούς φθοράς της από τους ντόπιους και ξένους. Η φωτογράφηση του μπορεί να γίνει από παντού με διαφορετικό κάθε φορά φόντο. Πλέον έχει ανοιχθεί πεζόδρομος (μονοπάτι) κατά μήκος μέσα απ’ αυτό.

Συνέχεια του Φαραγγιού είναι η μεγάλη λαγκάδα του “Πισοκάμινου”. Οι πλαγιές της καλύπτονται από τα δάση με πεύκα και πολλά άλλα δέντρα. Συνέχεια πάνω στον πεζόδρομο είναι ο “Βόλακας του Σαρακηνού” 500 μέτρα βόρεια από τον οικισμό “Άσπρος Ποταμός”. Είναι ένας μεγάλος βράχος που η παράδοση λέει ότι όταν οι Σαρακηνοί επέδραμαν στην Κρήτη, οι ντόπιοι κάτω από αυτόν βρήκαν κρυμμένο έναν Σαρακηνό και τον σκότωσαν. Από τότε ο βράχος αυτός ονομάζεται “του Σαρακηνού ο βόλακας”. Η επιφάνειά του είναι λίγο επίπεδη με μικρή κλίση προς τα κάτω και πάνω σε αυτόν υπάρχουν πολλές πέτρες στο μέγεθος αυγού, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Αυτές έχουν γίνει αντικείμενο παρατήρησης και απορίας των ξένων περαστικών, πως βρέθηκαν και μένουν πάνω στο βράχο. Οι κάτοικοι διηγούνται ότι από τους πολέμους, τις επιδρομές και άλλες κακές καταστάσεις παλιών χρόνων είχαν στερήσεις. Η πείνα ήταν το μεγάλο τους πρόβλημα. Τα πεινασμένα παιδιά, όταν περνούσαν μπροστά από τον βράχο παίρνανε μια πέτρακαι την έριχναν πάνω σε αυτόν. Αν αυτή έμενε και δεν κυλούσε κάτω, έφευγαν με την εντύπωση ότι όταν φθάσουν στο σπίτι τους θα βρουν να φάνε χορταστικό φαγητό. Το αντίθετο θα συνέβαινε αν η πέτρα κυλούσε και έπεφτε κάτω. Έτσι λέγεται πως έμειναν οι πέτρες πάνω στο βράχο.

Στη συνέχεια ο πεζόδρομος μετά τον βράχο γίνεται αυτοκινητόδρομος, και μετά τη λαγκάδα του Πισοκάμινου, φθάνει στον όμορφο οικισμό“Άσπρο Ποταμό”.

Ο ίδιος δρόμος μέσα από την καταπράσινη κοιλάδα φθάνει στηνΑνάληψη και τον Μακρύ Γιαλό, τον καλύτερο τουριστικό τόπο του Νότιου Νομού Λασιθίου.

Στο μέσο της ασφαλτοστρωμένης διαδρομής προς την Ανάληψη, συναντά κανείς το μικρό θαυματουργικό εκκλησάκι της άλλοτε Μονής του Αγίου Γεωργίου του Σαμακίδη που κτήτορας και ιδρυτής είναι ο σήμερα τιμώμενος Άγιος, Ιωσήφ ο Σαμακίδης ή Σαμάκος.

Είναι κτισμένο μέσα σε μια μεγάλη ρεματιά που την καλύπτουν δάση από πεύκα με άλλα άγρια και ήμερα δέντρα, στα νότια της συναντιέται με το “Φαράγγι του Κατσούλη” που κι αυτό έχει την ομορφιά και την γραφικότητά του.